دانلود مقالات علوم زمين

گسل کوهبنان يکي از گسل هاي بنيادي ايران مرکزي است که فعاليت هاي لرزه اي و شواهد زمين ريخت شناختي قابل توجهي را با جنبش مورب لغز خود به نمايش مي گذارد. بر اساس شواهد کينماتيکي (نظير تغيير موقعيت هندسي گسل، وجود پله هاي کششي و خميدگي هاي تحت واتنش، نقاط تلاقي يا انشعاب گسل ها، تغييرات اساسي سنگ شناختي در طول گسل) و شواهد ديناميکي (مانند زمان - طول گسيختگي و ميزان جا به جايي زمين لرزه هاي گذشته، نحوه توزيع و طبيعت رويدادهاي مهلرزه اي، تراکم و ژرفاي کهلرزه ها) پهنه گسلي کوهبنان در منطقه مورد مطالعه به 3 قطعه (S₉, S₁₀, S₁₁) تقسيم گرديده است. ميزان S_mf  تمامي قطعات پهنه گسلي کوهبنان نزديک به يک بوده که نشانگر زمين ساخت جنباي اين منطقه جهت ايجاد يک جبهه کوهستان مستقيم است. نتايج بدست آمده نشانگر آن است که براي هر قطعه گسلي بين مقادير S_mf و facat% هماهنگي وجود دارد. با توجه به مقادير S_mf به دست آمده، نرخ بالاآمدگي (فرايش) براي پهنه گسلي کوهبنان در اين منطقه بين 4-2 ميلي متر در سال برآورد شده است. به علاوه، دامنه تغييرات مقادير V_f در اين ناحيه بين 1.30-0.58 محاسبه شده است. مقدار زياد V_f در قطعه S₉ که با وجود آبراهه هايي پهن و کم ارتفاع مشخص مي شود و هم چنين ميزان بيشتر S_mf براي اين قطعه گسلي مويد نرخ بالا آمدگي کمتر اين پاره گسلي نسبت به ساير قطعات گسل کوهبنان است.  تمرکز رويدادهاي کهلرزه اي  و هم چنين قرارگيري پهنه رومرکزي زمين لرزه زلزله 19/12/1977 باب تنگل (5.8=M_w) و زلزله 22/02/2005 داهوييه زرند (6.4=M_w) بر قطعات گسلي S₁₀ و S₁₁ نيز بر زمين ساخت جنباي اين منطقه نسبت به نواحي هم جوار خود دلالت مي کند.