پاسخ به:دانلود مقالات علوم زمين
سه شنبه 22 فروردین 1391 5:23 PM
57: بررسي اثر فشردگي رسوبات، جريان سيالات و انتقال حرارت در مهاجرت هيدروكربن با ارايه مدل عددي در سازندهاي كنگان و دالان
|
عبدي فريبا، رضايي محمدرضا |
همايش زمين شناسي 1384;9 - 8 شهريور، 1384(9) |
کلید واژه: |
خلاصه:
جريان سيالات و انتقال حرارت در حوضه هاي رسوبي از عوامل اصلي ايجاد فرآيندهاي گوناگون زمين شناسي و مهاجرت هيدروكربنها، به عنوان يكي از مهمترين اين فرآيندها، محسوب مي شوند. در گذشته اي نه چندان دور تلاش براي درك بهتر از چگونگي تاثير جريان سيالات و انتقال حرارت در مهاجرت هيدروكربنها تنها با تكيه بر داده هاي زمين شناسي و ژئوشيمي صورت مي گرفت. اما نزديك به دو دهه است كه توسعه مدلهاي رياضي به همراه پيشرفتهاي شگرف رايانه اي پنجره جديدي را براي درك بهتر از كيفيت تاثير جريان سيالات و انتقال حرارت بويژه در مهاجرت هيدروكربنها و ارايه راه كارهاي استفاده بهينه از منابع بسيار مهم هيدروكربني گشوده است. به جرات مي توان گفت كه امروزه توسعه و بكارگيري مدلهاي رياضي بعنوان ابزاري براي تعميق شناخت اثر عوامل مختلف و بويژه جريان سيالات و انتقال حرارت در علوم زمين شناسي رشد نمايي بخود گرفته است و با گذشت زمان نيز بر عمق استفاده از مدلهاي فوق افزوده شده است.
هدف از تحقيق حاضر بررسي جريان سيالات و انتقال حرارت و فشردگي رسوبات و تاثير اين فرآيندها بر روي مهاجرت هيدروكربن در دو سازند دالان و كنگان در حوضه گازي پارس جنوبي مي باشد. براي تحقق اين هدف مدلي تحت نرم افزار Basin2 توسعه يافت و سپس با استفاده از اطلاعات در دسترس مدل توسعه يافته اجرا گرديد. نتايج مقدماتي حاصل از اجراي مدل حاكي از آن است كه تغييرات گراديان فشار منفذي در اين ميدان از 0.4293psi/ft تا 0.4345psi/ft مي باشد. همچنين دامنه تغييرات دما در ميدان مورد مطالعه بين 90-113.8 درجه سانتيگراد است. علاوه بر آن بيشترين دما را در عمق هاي 3000 تا 3100 متري حوضه مي توان مشاهد كرد. ضمنا هدايت حرارتي سازندهاي كنگان و دالان نيز مشخص گرديد. شايان ذكر است كه در مركز حوضه هدايت حرارتي نسبت به حاشيه هاي حوضه كمتر است. اين هدايت حرارتي از عمق 2800 متري به پايين بيشترين مقدار را داراست. با استفاده از مدل توسعه يافته، متغيرهاي ديگري از ميدان مشخص شد. ميزان نفوذپذيري در دو جهت افقي و عمودي و به تفكيك براي هر نوع ليتولوژي تعريف شده در مدل، سرعت جريان سيال در دو جهت افقي و عمودي، تغييرات تخلخل به تفكيك براي ليتولوژي هاي مختلف، تغييرات فشار هيدرواستاتيك، تغييرات ليتولوژي هاي مختلف در حوضه مورد مطالعه، ويسكوزيته، چگالي سيال و چگالي كل (Bulk Density) و عمق تدفين از جمله اين متغيرها است. بررسي تمامي اين متغيرها در حالت هاي پايدار و ناپايدار مي تواند الگوي مهاجرت هيدروكربن ها را در سازندهاي مورد مطالعه روشن نمايد.
|