سکوی اخبار قرآنی: قرآن پژوهی،قرآن شناسی و....

گروه هنر: حبيب‌الله بهمنی كارگردان سينما عنوان كرد: فيلم‌هايی نظير «زندگی خصوصی» سعی دارند با اهرم‌هايی چون جذابيت و هنجارشكنی برای خود كسب درآمد كنند.

حبيب‌الله بهمنی، كارگردان سينما در گفت‌و‌گو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) با بيان اينكه فيلم‌هايی چون «زندگی خصوصی» در پی هنجارشكنی هستند، اظهار كرد: فيلم‌هايی نظير «زندگی خصوصی» توسط بخش خصوصی توليد می‌شود. اين بخش نيز هدف اصليش برای ورود به سينما، كسب درآمد است . برای رسيدن به اين خواسته هم سعی می‌كند از فاكتورهايی چون جذابيت و هنجارشكنی بهره ببرد تا بتواند به هر طريق ممكن تماشاگر را به سالن‌های سينما بكشاند.

وی افزود: در كنار اهداف اقتصادی منظورهايی ديگری نيز مطمئنا برای توليد چنين آثاری وجود دارد كه به صورت مشخص هدف‌گذاری شده، بدين معنا كه ممكن است برخی آثار بخواهند با اشاره به موضوعاتی مسئله‌دار، فضای اجتماعی و فرهنگی را تخريب كنند، حتی ممكن است اين توليدات بخواهند به نوعی در خانواده فضای شك و بدگمانی را اشاعه دهند تا با مخالفت با نظام اخلاقی موجود در جامعه بتواند به آنچه مدنظرشان است دست پيدا كنند.

اين كارگردان ادامه داد: در كنار عواملی كه از آنها به عنوان عامل رشد كمی فيلم‌هايی چون «زندگی خصوص» نام برديم، ‌می‌توانيم به انگيزه‌های سياسی نيز اشاره كنيم، وليكن در اين خصوص نمی‌توان به طور واضح سخن گفت، زيرا ما از پشت صحنه اينگونه توليدات خبر نداريم.

وی در پاسخ به اين سؤال كه چرا، چنين فيلم‌هايی در موقعيتی كه وزارت ارشادی ارزش‌مدار بانی فرهنگ و هنر كشور است، توليد می‌شود؟ گفت: سياست‌گذاری‌های سينمايی در وزارت ارشاد به نحوی است كه آثار مبتذل به سوی كارهای جدی سوق پيدا كند. در اين مسير هم توفيقات خوبی حاصل شده است، به نحوی كه می‌بينيم كميت توليدات سخيف در سينما كاهش پيدا كرده، حتی فيلمسازانی كه به ساخت كارهايی سطحی معروف شده‌اند، تلاش ‌می‌كنند كه ساختار سينمايی كارشان را افزايش دهند.

كارگردان «سيب و سلما» متذكر شد: اين موضوع را هم بايد مدنظر قرار داشت كه در زمان حال فضا برای ساخت آثار سينمايی بازتر شده، همين مسئله نيز سبب شده كه فيلمسازان راحت‌تر به سمت موضوعات كه تا حدی نزديك به خط قرمز هستند، نزديك شوند. در كلام ديگر پيش آوردن فضای باز امتيازی مثبت است، اما اينكه از اين امتياز در برخی مواقع به درستی استفاده نمی‌شود، بحث ديگری است كه مقصر آن مسئولان فرهنگی و سينمايی نيستند.

اين فيلمساز در پاسخ به اين سؤال كه فيلم «زندگی خصوصی» به لحاظ ساختار سينمايی از چه كيفيتی برخوردار است؟ بيان كرد: با توجه به اينكه ما از فيلمساز اين كار (حسين فرحبخش) به واسطه سابقه كاريش توقع ساخت كار محكمی نداريم، اين كار به لحاظ ساختار كار قابل قبولی است، اما نكته مهم محتواست كه «زندگی خصوصی» در آن مشكل دارد.

وی درباره پايين آوردن فيلم از سينماهای حوزه هنری هم اذعان كرد: حوزه هنری يك نهاد ارزشی است كه فلسفه وجوديش، حمايت از فيلم‌هايی است كه در راستای نظام جمهوری اسلامی و ديانت ما حركت می‌كنند، پس چنين عكس‌العملی از سوی حوزه طبيعی است، وليكن می‌توان به اين نكته نيز توجه كرد كه اين رويكرد می‌توانست قبل از اكران فيلم انجام شود.

بهمنی در پايان سخنان خود خاطرنشان كرد: همانگونه كه در توضيح فوق اشاره كردم اين فيلم بهتر بود كه اكران عمومی نشود تا چنين فضايی هم در جامعه ايجاد نشود، اما اين تصور كه حالا كه اين اثر اكران شده نبايد با آن برخورد كرد، اشتباه محض است.