قرآن بايد اساس فعاليت انجمن‌های ادبی قرار گيرد
جمعه 5 آبان 1391 8:30 PM
|
گروه ادب: يكی از شاعران پيشكسوت كشورمان در رابطه با ضرورت راه‌اندازی انجمن‌های ادبی قرآنی با بيان اينكه مهمتر از راه‌اندازی انجمن، اهدافی است كه بايد در راستای توسعه ادبيات دينی باشد، اظهار كرد: قرآن بايد پايه و مبنای فعاليت انجمن‌های ادبی قرار گيرد.
محمدجواد محبت، شاعر پيشكسوت كشور در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، با اشاره به تأثير قرآن در شعر و انجمن‌های ادبی گفت: تعدادی از شاعران ايمانی انجمن ادبی را تشكيل می‌دهند و اگر سخن می‌گويند، آن سخن بايد آميخته به شريعت باشد؛ چرا كه از روزگاران قديم قرآن پايه درك شعر و شاعر بوده است. وی با اشاره به شعری از شيخ بهايی كه درباره مولوی سروده است افزود: شيخ بهايی می‌گويد؛ «من نمی‌گويم كه آن عاليجناب هست پيغمبر، ولی دارد كتاب/ مثنوی او چو قرآن مدل، هادی بعضی و بعضی را مذل»، اين بيت بيانگر اين است كه حق تعالی اهل تقوا را هدايت و اهل شرك را به گمراهی می‌اندازد. محبت با اشاره به ويژگی اشعار حافظ و سعدی، نظامی و مولوی ادامه داد: تاريخ ادبيات ما به ويژه شعرهای حافظ و سعدی، نظامی و مولوی هر بهره‌ای گرفته از قرآن گرفته است. به عنوان مثال، حافظ می‌گويد: «هر چه كردم همه از دولت قرآن كردم» يا «قرآن زبر بخوانيد در چارده روايت» يا «نديدم خوش تر از شعر تو حافظ / به قرآنی كه اندر سينه داری» يا سعدی در جای جای سخنش متأثر از قرآن و احاديث رسول اكرم(ص) است. وی ويژگی مثنوی مولوی را مورد اشاره قرار داد و گفت: مثنوی مولوی به قول شيخ بهايی «قرآن مدل» است و براهين آن يا از قرآن يا از احاديث نبوی است و مثنوی‌‌شناسان به اين نتيجه رسيده‌اند كه بيش از 700 حديث نبوی در مثنوی معنوی آمده است و يك سوم قرآن مجيد در مثنوی تفسير شده است. محبت در ادامه افزود: وقتی پيشگامان و استادان سخن و كسانی كه در شعر و شاعری الگو، اسوه و نمونه هستند، مولوی و شعر او كه برگرفته از قرآن و حديث است را يكی از پنج ركن اساسی شعر می‌دانند و در روزگار ما كه انقلاب اسلامی است و اسلام پايه زندگی، برپايی و برقراری اين نظام است، بيش از پيش بايد به اين امر توجه شود. وی در مقايسه شيوه سخن‌گويی در روزگار مولوی و حال حاضر ادامه داد: در روزگار مولوی شيوه سخن‌گويی شيوه ديگری بود و در زمان ما سخنوری به طرز ديگری از نظر تمثيل، ساختار و تدبير تغيير يافته است، ولی از نظر فطری هر دو همسان هستند.
اين شاعر با اشاره به اهميت و ضرورت راه‌اندازی انجمن‌های ادبی قرآنی تصريح كرد: هميشه نظرهای مثبت و منفی راجع به هر كاری وجود دارد، چرا كه منفی‌بافان در شب بودن ممكن است آن را شب قطبی و در روز بودن آن را به روز قطبی تعبير كنند؛ از اين رو بايد در هر كاری انصاف و عقل را رعايت كرد و منصفانه در رابطه با هر موضوعی نظر داد. وی افزود: حقيقت را اگر كسانی كتمان می‌كنند از روی غرض است و كسانی ديگر آن را با گفتن حقيقت روشن‌تر می‌كنند؛ از اين رو به نظر می‌رسد راه‌اندازی اين انجمن‌ها طرح خوبی باشد، ولی مهمتر از آن اهدافی است كه بايد در راستای توسعه ادبيات دينی و آيينی داشت و در اين باره نمی‌توان پيش‌گويی كرد. محبت با بيان اينكه افرادی بايد در اين زمينه پيشقدم باشند كه در توسعه شعر و ادبيات قرآنی مؤثر بوده‌اند، بيان كرد: افرادی مانند سيدعلی موسوی‌گرمارودی با توجه به اينكه اخيراً قرآن مجيد را به شيوه نثری خود كه مستحكم و دوست‌داشتنی است تأليف كرده و شعر «خط خون» از كلاسيك‌های ادبيات دينی ماست. اين شاعر می‌تواند با حضور در چنين انجمن‌هايی آن را غنا ببخشيد و در توسعه شعر و ادبيات قرآنی و دينی مؤثر باشد. وی ادامه داد: شاعر و غزلسرای ديگر كشورمان عليرضا قزوه است كه در تمام شعرهايش و در شعرهای جنگ خود نيز پرتو علاقه به ائمه و رسول اكرم(ص) ديده می‌شود. اگر بخواهم واقعيت امر را بگوييم در شعر كمتر شاعری چنين جلوه‌ای كه در كار عليرضا قزوه وجود دارد ديده می‌شود. گفتنی است، محمدجواد محبت متولد سال 1321 در كرمانشاه است. وی از شاعران فعال پيش از انقلاب محسوب می‌شود، از وی تاكنون «از خيمه‌های عاشورا»، «آن سوی چهره زرد خورشيد»، «موج عطرهای بهشتی» (سروده‌هايی برای رسول اكرم(ص)»، «خانه هل اتی»(شعرهای علوی)، «گريه دل ناصبوران»(شعرهای عاشورايی)، «گلوی سبز آواز»(مجموعه شعرهايی برای حضرت امام(ره)، «خاطرات سبز»(مجموعه شعر نوجوانان)، «از مرزهای فرياد»(دفتر سرودهای انقلابی) به چاپ رسيده است. وی اكنون به عنوان يكی از چهره‌های مطرح حوزه شعر انقلاب و شعر آئينی معاصر شناخته می‌شود و ذهن و زبان بسياری از شاعران امروز اين حوزه، مديون و محصول آثار اوست. |
