آنگولا؛ سرزمين قهوه و الماس

آنگولا داراي منابع زير زميني بسيار غني، نظير نفت، الماس، آهن و منگنز، مس و طلا بوده و بيش از نيمي از درآمد كشور، از صدور نفت و قهوه حاصل مي‌شود.

  كشور آنگولا در جنوب غربي آفريقا و در كنار اقيانوس اطلس قرار گرفته است. اين سرزمين از شمال به زئير، از جنوب به ناميبيا، از مغرب به زامبيا و از شرق به اقيانوس اطلس محدود مي‌شود.
آنگولا داراي 1.246.700 كيلومتر مربع وسعت است. آب و هواي اين كشور گرم و حاره‌اي مي‌باشد، اما در نواحي ساحلي و پايتخت، هوا معتدل است. زبان رسمي آن پرتغالي بوده اما زبان‌هاي محلي چون كيمباندو، كيكونگو و اوواميو رايج است. اكثريت مردم (90%) مسيحي هستند. جمعيت آنگولا 11.8 ميليون نفر و پايتخت آن لواندا و داراي 3.000.000 نفر جمعيت است. شهرهاي مهم آن هوامبو، لوميتو، وينگوئلا مي‌باشند.

* پيشينه تاريخي آنگولا

سرزمين آنگولا در سال 1482 به تصرف پرتغالي‌ها در آمد، در سال 1648 كشور توسط هلندي‌ها اشغال شد، اما چهارده سال بعد مجدداً پرتغالي‌ها آنجا را اشغال كردند. اين كشور چندين قرن و طي دو جنگ جهاني و پس از آن در تصرف پرتغال بود تا اينكه نهضت ملي كنگو به رهبري پاتريس لومومبا در همسايگي اين كشور تشكيل و اين موضوع انگيزه‌اي شد تا جنبش‌هاي رهايي بخش در سرزمين آنگولا فعال شدند.
در اين راستا سه جنبش چريكي براي مبارزه در راه استقلال آنگولا تشكيل شد:
1- جبهه ملي آزاديبخش آنگولا (فنلا) در ژانويه 1954
2- جبهه ملي آزاديبخش آنگولا (مپلا) در سال 1956
3- جبهه اتحاد ملي در سال 1966

* تحولات سياسي

در تاريخ 11 نوامبر 1975، كميسر عالي نظامي پرتغال، استقلال و حاكميت آنگولا را اعلام كرد و اين كشور در اختيار 3 حزب عمده فوق‌الذكر قرار گرفت. در تاريخ 26 آگوست 1992 قانون اساسي اصلاح شد و با انتخاب سيستم نظام رياست جمهوري، نام اين كشور از جمهوري دموكراتيك خلق آنگولا به جمهوري آنگولا تبديل شد.
در سپتامبر 1992 انتخابات سراسري برگزار شد و «دوسانتوس» رهبر حزب مپلا به عنوان رئيس جمهور انتخاب و كماكان در اين پست مي‌باشد.

* وضعيت اقتصادي

وضعيت اقتصادي كشور آنگولا به دليل بيش از 20 سال جنگ‌هاي داخلي، نابسامان بوده و اين كشور به عنوان يكي از فقيرترين كشورهاي دنيا مطرح است. درگيري‌هاي داخلي موجب از بين رفتن ساختار اقتصادي آنگولا شد.
كشور آنگولا به عنوان دومين توليدكننده نفت خام در منطقه زير صحراي آفريقا پس از كشور نيجريه شناخته شده است، كشور آنگولا به لحاظ ذخاير گازي نيز داراي 1.6 تريليون گاز طبيعي است.
درآمد سرانه آنگولا 427 دلار است.
بخش زيادي از جمعيت اين كشور، به كشت ذرت و قهوه اشتغال دارند. آنگولا داراي منابع زير زميني بسيار غني، نظير نفت، الماس، آهن و منگنز، مس و طلا بوده و بيش از نيمي از درآمد كشور، از صدور نفت حاصل مي‌شود.
مراكز صنعتي و به خصوص نساجي، عمدتاً در اطراف پايتخت مستقر مي‌باشند و نيمي از جمعيت بزرگسال در بخش كشاورزي و عمدتاً توليد محصولات غذايي مشغول هستند، محصول عمده صادراتي قهوه است.

* عضويت آنگولا در سازمان‌هاي بين‌المللي

آنگولا در سازمان‌هاي ملل متحد، وحدت آفريقا و جامعه توسعه جنوب آفريقا (سادك) و سازمان كشورهاي صادركننده نفت (اوپك) از دسامبر 2006 ميلادي عضويت دارد.

* تشكيلات حكومتي

رئيس جمهور مسئول كشور، دولت و فرمانده نيروهاي مسلح آنگولا بوده و در حال حاضر «ادواردو دو سانتوس» رئيس جمهور اين كشور است. رئيس جمهور بر اساس انتخابات بطور مستقيم از سوي مردم با رأي مخفي انتخاب مي‌شود.

* روابط خارجي

اصول سياست‌ خارجي آنگولا پس از استقلال و به دست گرفتن قدرت توسط حزب مپلا، نزديكي به بلوك شرق، همراه با اتخاذ مشي ماركسيسم لنينيسم بود.

* روابط با جمهوري اسلامي ايران

پيش از پيروزي انقلاب اسلامي، رژيم شاه بر اساس ماهيت غربي خود با كشورهاي نزديك به غرب رابطه داشت و با كشورهاي مخالف غرب به خصوص با نظام‌هاي كمونيستي در تعارض بود، به همين دليل ديدگاه رژيم سابق ايران به كشور آنگولا نيز از اين مقوله جدا نبوده و لذا در قبل از انقلاب اسلامي هيچگونه رابطه سياسي و ديپلماتيك بين دو كشور برقرار نشد. اما پس از پيروزي انقلاب اسلامي، با گشايش سفارت در ناميبيا نمايندگي جمهوري اسلامي ايران نزد اين كشور آكرديته شد و دولت آنگولا نيز علاقه خود را براي گسترش روابط و تأسيس نمايندگي ايران بارها اعلام داشته و در عرصه‌هاي سياسي، اين كشور در بسياري موارد از مواضع سياسي جمهوري اسلامي ايران حمايت به عمل آورده است. از جمله حمايت از طرح جمهوري اسلامي ايران براي اخراج رژيم صهيونيستي از سازمان ملل. ايران نيز بر روند ادامه جريان صلح در داخل آنگولا تأكيد كرده است.

* سير تحول روابط جمهوري اسلامي ايران با آنگولا

سابقه روابط جمهوري اسلامي ايران و جمهوري آنگولا به پس از پيروزي انقلاب اسلامي و دقيقاً به دي ماه 1364 كه مقام معظم رهبري در اين تاريخ به چهار كشور مقدم مبارزه با آپارتايد (موزامبيك، زيمبابوه، تانزانيا و آنگولا) سفر كردند، بازمي‌گردد.
به دنبال تأسيس سفارت جمهوري اسلامي ايران در «ويندهوك» در سال 1369، سفير كشورمان در ناميبيا به عنوان سفير آكردينه در آنگولا معرفي شد و پس از بسته شدن سفارت جمهوري اسلامي ايران در ويندهوك در سال 1375، امور آنگولا به نمايندگي «پرتوريا» محول شده و سفير جمهوري اسلامي ايران در پرتوريا به عنوان سفير آكرديته در آنگولا مطرح شد.
در سال 1369 كشور آنگولا سفير خود در مسكو را به عنوان آكرديته خود در جمهوري اسلامي ايران معرفي و در همان زمان سفير آنگولا ضمن سفر به كشورمان، با مقامات مختلف ديدار و گفت‌وگو كرد.
در 9 فرودين 1384 سفير آنگولا در قاهره به عنوان سفير آكرديته در جمهوري اسلامي ايران معرفي شد و در ‌سفر به كشورمان با مقامات مختلف ديدار و گفت‌وگو كرد.
آنگولا به رياست سفير و نماينده دائم اين كشور در دفتر اروپايي سازمان ملل در ژنو، در اجلاس وزراي عدم تعهد پيرامون حقوق بشر و تنوع فرهنگي برگزار شده در جمهوري اسلامي ايران شركت داشت.
آنگولا تاكنون به هيچيك از قطعنامه‌هاي حقوق بشر عليه كشورمان رأي مثبت نداده و در قطعنامه كانادا عليه كشورمان نيز به نفع جمهوري اسلامي ايران رأي داده است.