پرسش و پاسخ های اعتقادی

پیامبر صلی الله علیه و آله و دیگر افراد در قیامت

در بسیاری از آیات قرآن صراحتا بیان شده انسانها  در قیامت دو دسته می شوند: گروهی بهشتی و گروهی جهنمی خواهند بود که ویژگیهای هر گروه در بسیاری از آیات از جمله آیات 14 تا 16 سوره روم چنین بیان شده است: «وَ یَوْمَ تَقُومُ الساعَةُ یَوْمَئذٍ یَتَفَرَّقُونَ فَأَمَّا الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصلِحَتِ فَهُمْ فی رَوْضةٍ یُحْبرُونَ وَ أَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِئَایَتِنَا وَ لِقَای الاَخِرَةِ فَأُولَئک فی الْعَذَابِ محْضرُونَ»: آن روز که قیامت بر پا می گردد (مردم) از هم جدا می شوند اما آنها که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند در باغی از بهشت شاد و مسرور خواهند بود و اما آنها که به آیات ما و لقای آخرت کافر شدند در عذاب الهی احضار می شوند[1]».

بنابراین آنها که از دو گوهر ایمان و عمل صالح برخوردار باشند، به هیچ وجه مزه آتش جهنم را نخواهند چشید بلکه مورد رحمت بی پایان الهی قرار خواهند گرفت. روشن است که پیامبران الهی که از شاخصه عصمت برخوردارند و کاملترین افراد از جهت ایمان و عمل صالح هستند، به طریق اولی روی آتش را نخواهند دید. برای تکمیل این بحث، ذکر 2 نکته ضروری است.

کسانی که دارای ایمان و عمل صالح هستند اما گناهانی نیز انجام داده اند، گرچه همانند مومنان ناب نیستند اما اگر گناهانشان بیش از حد نباشد ممکن است در اثر سختی های هنگام جان دادن، فشار و عذاب های برزخی این گناهان کاملا پاک شود و این گروه نیز در روز قیامت بدون چشیدن مزه آتش مستقیما به بهشت الهی وارد شوند.

افرادی که وارد آتش جهنم می شوند دو گروهند: گروهی که به خاطر کفر و عناد خود جاویدان در عذاب هستند و گروهی که بخاطر اعمال ناشایست خود وارد جهنم شده اند که این گروه نیز پس از پاک شدن از گناهان وارد بهشت خواهند شد.