پرسش و پاسخ های اعتقادی

نمایان شدن چهره واقعی در آخرت

در معارف دینی و مأثور از ائمه اهل البیت علیهم السلام، انسان باید در بین دو حالت خوف و رجاﺀ قرار گیرد تا بتواند مسیر کمال انسانی خود را طی کرده و تکمیل شود. اگر انسانی تنها امیدوار باشد و خوف الهی نداشته و از عاقبت خویشتن هراس به دل نداشته باشد، مسلما غرور و فریب دنیا او را خواهد بلعید و چنان چه امیدواری را از دست داده و تنها خوف و ترس از عاقبت خویشتن را ملاک حیات و زندگی خود قرار دهد، نزدیک است که در قعر نومیدی و یأس از رحمت خداوند گرفتار آمده و این هر دو از گناهان کبیره می باشند یعنی کلمه «امن من مکر الله» و هم «یاس من روح الله» دو صفت مذموم و نابود کننده هستند. نومیدی خود مرگی آشکار است. ایمن بودن از مکر الهی و غرور هم موجب سیر قهقرایی خواهد شد. و بین این دو بودن دست کم برای انسانهای عادی و متوسط، کمال مطلوب است، نه دیو نومیدی بر او غالب شود که شرمنده از آنیم که در روز مکافات اندر خور عفو تو نداریم گناهی و نه شیطان غرور بر او سیطره یابد که ای دریده پوستین یوسفان گرگ برخیزی از این خواب گران.

2 – حقیقت آن است که انسان تنها با عمل نمی تواند به سعادت واقعی و ابدی نایل آید اگر چه عمل شرط لازم است، اما کافی نیست و تنها با قرین شدن رحمت و بخشایش الهی است که این عمل تکمیل، و هم بارور می شود، که اگر این بخشایش الهی بدون اسباب آدمی را فرا گیرد، مغفرة و اگر به وسیله اسباب خاص مشمول آن شود، آن را شفاعت می نامند· البته شفاعت همان گونه که از لغت آن بر می آید به معنای جفت شدن و تکمیل کردن است که رحمت الهی قرین با عمل آدمی آن را تکمیل می کند خواه این رحمت بلاواسطه (مغفرة) و خواه با واسطه اولیاﺀ الهی و مقربین حضرت حق باشد. به هر تقدیر مهم کسب لیاقت برای این نوع شفاعت است، شفاعتی که امید می آفریند.

امیدواریم که ما و شما مشمول عنایت خاص خداوند و توجه اولیاﺀ اکمل الهی و پیامبر عظیم الشان اسلام و ائمه اهل بیت علیهم السلام باشیم.

3 – اما راجع به آیات و حدیث باید گفت که هیچ گونه تعارض بین آنها وجود ندارد چون آیات ناظر به کفار و حدیث ناظر به مذنبین و گنه کاران امت پیامبر اکرم(ص) که از اصل گوهر ایمان برخوردار هستند، می باشند. آنها اگر چه گناهانی هم داشته باشند ولی نفس ایمان نگه دارنده آنها است و بخشی از گناهان آن با مغفرت و شفاعت برداشته خواهد شد.