پاسخ به:پرسش و پاسخ های اعتقادی
چهارشنبه 2 فروردین 1391 3:14 AM
در پاسخ به سؤال شما نکات ذیل را می آوریم تا ان شاء الله مورد دقت قرار گیرد. خداوند جمال نا محدود و کمال مطلق است و این کمال مطلق به ذات خود علم دارد. علم خداوند به ذات خود ملازم عشق حضرت حق به ذات خود که کمال مطلق و جمال مطلق است می باشد و ابتهاج و عشق خداوند به ذات مستلزم عشق به آثار و تجلیات ذات هم هست . خداوند به خاطر عشق به ذات، عشق به تجلیات ذات هم دارد. همه عالم و عالم بشری به عنوان بخشی از این عالم گسترده ،تجلیات ذات حق هستند و از این جهت مورد عنایت خداوند می باشند و سبب خلق آنان چنان چه بیان شد عشق خداوند به ذات خود و تجلیات آن می باشد. به عبارت ساده تر خداوند متعال غایت الغایات است و غایتی جز ذات برای او متصور نیست. اما هدف از خلقت و هدف از معاد انسانها وبطور کلی هدف فعل خداوند نه هدف خدا (چون فعل خداوند عبث نیست بلکه اهدافی حکیمانه دارد) می توان گفت که به نظر قرآن کریم عبادت می باشد. و عبادت یعنی آدمی به جایی برسد که جز خداوند هدفی نداشته باشد و جزء او را مؤثر نبیند. در این حالت یک خضوع و خشوعی در برابر عظمت حق در وجود او پدیدار می شود که خود را عین فقر و وابستگی و تعلق می داند و کوچکترین استقلالی برای خود و دیگر موجودات قائل نیست. این ذل عبودیت و عز ربوبیت در وجود او محصول توحید و حیات نفس و جاودانگی انسان است. ایجاد عدالت و قسط هم از اهداف انبیاء و بعثت آنان است که در سوره مبارکه حدید به آن اشارت رفته است. اما ایجاد قسط عدالت به نوبه خود هدف متوسطی است تا آدمی را به خدا برساند.
علت خلقت بشر و معاد برای او
پرسش:
چرا بشر خلق شد و چرا باید معادی داشته باشد؟ آیا فلاسفه که در این مورد می گویند خدا برای رسانیدن خیر و خوبی به انسان و خلایق آنها را خلق کرد صحیح است؟ آیا درست است که بگوئیم خداوند دنیا را خلق کرد تا عدالت را برقرار سازد؟
پایگاه حوزه4531، 4531
پاسخ:
