جزوات و مقالات فلسفی

رثا به عنوان يکي از اغراض مستقل شعري، از گذشته هاي دور نقشي پر رنگ بر صفحه شعر شاعران داشته است. رثا ره آورد تجربه عاطفي شاعر و ترجمان شرايط اجتماعي، فرهنگي و اعتقادي جامعه اوست و شاعر در آن، سوگ و سوزهاي دروني خويش را در غم فراق ابدي عزيزان خود به نمايش مي گذارد. رثا به سه دسته «ندب، تابين و عزا» تقسيم مي شود و از اغراض پر کاربرد شاعران عصر جاهلي و آينه اعتقاد و نگرش آنان نسبت به مساله مرگ است.

 نسخه قابل چاپ