جزوات و مقالات فلسفی

کانت تصورات محض عقل، يعني خدا، جهان و نفس، را داراي دو کاربرد متفاوت مي داند؛ يکي کاربرد نادرست آنها که وي آن را کاربرد متعالي مي نامد و در آن براي تصورات، مابه ازاي خارجي در نظر گرفته مي شود. در اين کاربرد، تصورات ما به ازاي خارجي در نظر گرفته مي شود. در اين کاربرد، تصورات داراي نقش قوام بخش اند. ديگري کاربرد درست آنهاست که کانت آن را کاربرد حلولي تصورات مي نامد و در آن تصورات صرفا متوجه مفاهيم محض فاهمه و کاربرد آنهاست. نقش تصورات در اين کاربرد نظام بخشي است؛ به اين معنا که تصورات وحدت و تلايم شناخت حاصل از فاهمه را تبيين مي کنند. در اين مقاله نظر کانت درباره نقش تصورات و اصول محض عقل مورد نقد و بررسي قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ