جزوات و مقالات فلسفی

عبدالعظيم از مشاهير سادات حسني، در سده دوم و سوم هـ.ق مي زيسته و نسبش به امام حسن مجتبي (ع) مي رسد. در نزد بسياري از مردم و برخي از دانشمندان به شاه عبدالعظيم شناخته مي شود. وي با اينكه خود از حسنيان است در دعواي خلافت ظاهري هيچگاه با آنان همسويي نكرد و امامت پسرعموهاي حسيني خود را خالصانه پذيرفت و در نتيجه خشم خليفگان و كارگزارانشان را عليه خود برانگيخت. براي در امان ماندن از نقشه هاي دستگاه خلافت ناگزير پنهاني مي زيسته و شهر به شهر مي گشته تا سرانجام به شهر ري فرود آمد و با شيعيان آن ديار پنهاني تماس برقرار كرد. عبدالعظيم در شهر ري درگذشت و همانجا به خاك سپرده شد. برخي از پژوهشگران برآنند كه وي را در همانجا زنده به گور كرده اند. باورهاي راستين مذهبي، دانش، روشن بيني و به ويژه موضع عدالتخواهانه اش در برابر خليفگان، از او شخصيتي نامدار پديد آورد كه همواره توجه دانشمندان، مبارزان و ايرانيان را به خود جلب نموده است. در اين نوشتار برآنيم كه گوشه هايي از زندگي اين مرد سرفراز ايران اسلامي را فرا روي پژوهندگان قرار دهيم.

 نسخه قابل چاپ