جزوات و مقالات فلسفی

در اين مقاله سعي بر آن است كه ابتدا مرگ و زندگي براساس اعتقاد و پذيرش روح تعريف، سپس به بررسي حيات مستقر و غيرمستقر در فقه اسلامي پرداخته شود و ضمن بيان علايم آن در متون فقهي، با تعاريف موجود براي مرگ مغزي مقايسه گردد. از مطالعه معيارهاي حيات مستقر و غيرمستقر و مقايسه آن با علايم مرگ مغزي چنين به دست مي آيد كه تفاوتي ماهوي ميان آنها وجود دارد، از آن جهت كه در حيات ناپايدار قابليت بدن براي تعلق روح از بين رفته، ولي در مرگ مغزي با وجود از كارافتادگي قشر و ساقه مغز به دليل گردش خون و تنفس به دو صورت طبيعي و مصنوعي، اين قابليت باقي است. تفاوت ميان اين دو واقعه خود منشا تفاوت در آثار فقهي و حقوقي است. كسي كه دچار مرگ مغزي شده از حيث احكام ارث، وصيت، دين، زوجيت و جنايت ملحق به افراد زنده است در حالي كه شخص داراي حيات غيرمستقر در اين گونه احكام در حكم مرده تلقي مي شود.

 نسخه قابل چاپ