پاسخ به:جزوات و مقالات فلسفی
یک شنبه 24 اردیبهشت 1391 2:57 PM
| 3 : مقالات و بررسيها زمستان 1382; 36(دفتر 74 (3)):51-76. |
| مباني زبان شناسي و عقلي شمول خطاب به غايب و معدوم (مطالعه تطبيقي) |
| لوايي شاكر* |
| * گروه آموزشي ادبيات دانشگاه هرمزگان |
|
آيات مصدر به ادوات خطاب به طور مستقيم چه كساني را مورد خطاب قرار مي دهد؟ آيا آنها صرفا شامل حاضران مجلس خطاب اند يا آنكه متوجه همه كساني مي شوند كه در زماني پس از زمان خطاب بوجود مي آيند؟ مخاطبه متكي به سه عنصر خطاب كننده، خطاب شونده و خطاب است و انفكاك زماني آنها استحاله عقلي دارد. خطاب معدوم و غايب عقلا محال است بنابراين، مكانيسم شمول خطاب هاي قرآني نسبت به غايبان مجلس خطاب و نيز معدومان در آن زمان (آيندگان) چگونه است؟ بدون شك براي توجيه اين شمول و بيان پيامدهاي نظري و عملي آن به دو گونه مباني نيازمنديم. يكي مباني عقلي امكان خطاب به غايب و معدوم و ديگري مباني زبانشناسانه. در اين مقاله ديدگاههاي سه تن از صاحب نظران اصول فقه، آخوند خراساني، ضيا الدين عراقي و امام خميني مقارنه و بررسي مي شود. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
