پاسخ به:جزوات و مقالات فلسفی
یک شنبه 24 اردیبهشت 1391 1:28 PM
آيه حليه و قضاوت زن |
مومني عابدين* |
* دانشگاه تهران |
غالب مذاهب فقهي اسلامي صلاحيت و شايستگي زن براي قضاوت را نفي و برخي براي اثبات اين نظر به آيه حليه استناد ميكنند. اين آيه در نقد عقيده جاهليت وارد شده است. به اين صورت که، کسي که در زر و حرير، تزيين و خودآرايي پرورش يافته و در خصومت غير مبين است چگونه ميتواند فرزند خدا باشد؟ با حمل پرورش زن در حليه و اشتغال به خودآرايي و غير مبين بودن در خصومت بر نقص و عيب، از آيه استنباط شده که قرآن شايستگي زن براي قضاوت را نفي کرده است، زيرا تزيين موجب عاطفي شدن رفتارهاي زنان و غير مبين بودن در خصومت به معناي ناتواني در اقامه حجت و دفاع در مخاصمه است. برخي مفسرين ضمن نقد نقص و عيب بودن پرورش در زينت و نماياندن توانايي هاي زن، خصومت به معناي جنگ و غير مبين بودن به معناي آن را از آيه تلقي كرده اند. لذا آيه بر نفي شايستگي زن براي قضاوت دلالت ندارد و بيانگر نقيصه زن نيست. |
كليد واژه: |
نسخه قابل چاپ |