جزوات و مقالات فلسفی

دو مساله اصالت وجود و مجعوليت آن پيوستگي تامي با يكديگر دارند. حكما اين دو مساله را به صورت كاملا جداگانه مطرح كرده و احيانا مورد استدلال قرار داده اند .برخي همچون هيدجي و محمدتقي آملي در توجيه اين تفكيك، وجوهي را ذكر و عده اي از معاصران نيز از آنان پيروي كرده اند، اما مطهري اين توجيهات را نپذيرفته و اثبات اصالت وجود را براي اثبات مجعوليت آن كافي دانسته است. وي از هر گونه نقد و رد اين توجيهات خودداري و در كمال اختصار به بيان اين امر كه "اين دو اصل ملازم يكديگرند و تفكيك آن دو از يكديگر صحيح نيست" اكتفا كرده است. در اين مقاله پس از نقل توجيهات هيدجي و آملي و نظريه مطهري، ميان اين دو نظريه داوري شده و در نهايت پس از نقد و رد توجيهات مزبور، نظريه مطهري به نحو مستدل بر كرسي اثبات نشانده شده است. همچنين با بيان نحوه استنتاج اصالت وجود از مجعوليت آن، نظريه ايشان تكميل گرديده است.

 نسخه قابل چاپ