جزوات و مقالات فلسفی

در دو کتاب الادب الصغير و الکبير که محققان آنها را ترجمه متون پهلوي و از اندرزهاي ايراني مي دانند، دست کم 15 عبارت بي نام و نشان هست که ظاهرا بدون کم و کاست از نهج البلاغه نقل شده است. به علاوه در جاي جاي اين دو اثر مضامين بسياري از نهج البلاغه چون رگه هاي طلا لايه به لايه فرو خفته است. درج بي نام و نشان کلمات علي (ع) در اين دو کتاب، مولفان بعد از ابن مقفع را به لجه اشتباه انداخت و موجب شد که برخي عبارت هاي نهج البلاغه به غلط به حکيمان ايراني نسبت داده شود. نتيجه اين مقاله اثبات جرعه نوشي ابن مقفع از آبشخور شيرين حکمت امام علي (ع) است. اگر کلان ابن مقفع سرمشق اديبات عرب قرار گرفته و اقبال و قبولي تام يافته، به اين سبب است که او ابجد خوان حکمت علي (ع) است.

 نسخه قابل چاپ