جزوات و مقالات فلسفی

ويتگنشتاين يکي از چهره هاي علمي قرن بيستم است که نگرش هاي او به طور معمول و مشخص، بازتاب هاي گوناگون و گسترده اي در ميان انديشمندان ديگر داشته است. ديدگاه ويتگنشتاين درباره خدا، و واقع گرايي يا غيرواقع گرايي اين فيلسوف نيز از قاعده يادشده مستثنا نبوده و حتي مبناي نظري بسياري از انديشمندان قرار گرفته است.
در نوشتار حاضر، مي کوشيم تا به تبيين نگاه ويتگنشتاين در اين باره بپردازيم و بگوييم که بر اساس رساله منطقي و فلسفي، به نظر مي رسد که وي براي ماوراي عالم طبيعت، حقيقتي قايل نبوده، زيرا بر آن بوده است که زبان بدان عالم راه ندارد. بدين ترتيب، ويتگنشتاين را مي توان ملحدي نسبت به ماورا تلقي کرد، نه غير واقع گرا. اما از عبارت هاي ويتگنشتاين در پژوهش هاي فلسفي اش (با اين مضمون که: «الهيات از بازي زباني منحصر به فردي برخوردار است»)، تا حدودي چنين بر مي آيد که او در عرصه هستي شناسي امرالوهي، واقع گرا مي باشد و براي خدا، امرالوهي، و اعتقادات ديني، وجهه اي مستقل از اذهان قائل است.

 نسخه قابل چاپ