جزوات و مقالات فلسفی

در برخي تفاسير فلسفي از احتمال، مانند تفسير کلاسيک، تفسير منطقي و تفسير معرفت شناختي، رجوع به مجموعه اي به نام فضاي نمونه يا فضاي وصفي براي محاسبه احتمال لازم است. در اين محاسبات، بر اساس اصل عدم تفاوت، احتمال عناصر اوليه يکسان فرض مي شود. اما درباره خود اين اصل، که اساس حساب احتمالات در تفاسير مزبور است، دو مساله اساسي وجود دارد که در مباحث فلسفي احتمال قابل طرح است. اول، اعتبار معرفت شناختي خود اين اصل است، و دوم، پارادوکس هايي است که از به کارگيري اين اصل ناشي مي شوند. اما تاکنون پاسخي در خور به هيچ يک از اين دو مساله داده نشده است.
در اين مقاله، ابتدا با اشاره به تفاسير مختلف احتمال، نشان داده مي شود که کدام تفاسير نيازمند اين اصل هستند. همچنين اصل عدم تفاوت به طور کلي و نيز در احتمال معرفت شناختي، بر اساس اصل عليت و با ارجاع به علم حضوري توجيه مي شود. مهم ترين بخش اين مقاله، طرح هشت پارادوکس همراه با پاسخ هايي است که براي حل آنها ارايه شده و با ناتمام دانستن اين پاسخ ها، راه حل جديدي بر اساس تفسير احتمال معرفت شناختي ارايه مي شود.

 نسخه قابل چاپ