جزوات و مقالات فلسفی

تاريخ انديشه بشر گواهي مي دهد که پرسش کهن از نسبت عقل و ايمان يا علم و دين، همواره به دنبال پاسخ هايي تازه بوده است. کوشش براي فهم نسبت اينها، به ويژه براي دينداراني که در عصر شکوفايي علم مي زيند و در چنين عصري مدعي ساماندهي زندگي فردي و جمعي انسان با بهره گيري هم زمان از علم و دين اند، ضرورتي اجتناب ناپذير است. حکيم متاله و مفسر معاصر، آيت اله جوادي آملي، از عالماني است که با عنايت به اين ضرورت، اهتمامي بليغ به طرح اين مساله ورزيده و تاملاتش را در اين باب عرضه نموده است. از نگاه اين حکيم، عقل جزئي از دين است، نه در مقابل آن. بنابراين، فرض ناسازگاري آنها نامعقول است. آنچه ممکن است در آغاز روي دهد تعارض عقل و نقل است که راه حل هاي آن از ديرباز در علوم و معارف اسلامي مطرح بوده است. نوشتار حاضر کوششي است براي فهم، تحليل، و نقد نظريه استاد جوادي آملي در اين باره.

 نسخه قابل چاپ