جزوات و مقالات فلسفی

مشهور معرفت شناسان بر اين باورند كه «صور ذهني» بالفعل، و به صورت ذاتي، از ماوراي خود حكايت مي كنند. در اين ميان، استاد فياضي در نحوه حكايت (ذاتي بودن حكايت) با عموم فلاسفه همراه است. ضمن اينكه آن را معلوم به علم حضوري مي داند، اما درباره حاكي، ايده اي متمايز دارد. در اين مقاله تلاش مي شود تا اين دو ديدگاه با يكديگر مقايسه و نقاط اشتراك و اختلاف آنها تحليل گردد، از جمله موارد اختلاف آن است كه استاد فياضي معتقد است كه حاكي «صورت ذهني» نيست، بلكه «نفس فاعل شناسا» مي باشد و («صورت ذهني» وجود ذهني محكي است). وي بر اين باور است كه حاكي در اشياي خارجي، علاوه بر محكي ذهني، محكي خارجي و تمام مصاديق همگون را نيز به طور يكسان نشان مي دهد و اين اقتضاي ذاتي بودن حكايت است. ايشان مستند نحوه حكايت و تحليل حكايت به حاكي و محكي، و حالت نفساني بودن حاكي را وجدان و علم حضوري مي داند و بر اين باور است كه با تحليل يافته هاي دروني، مي توان به امور يادشده رسيد. استاد فياضي با اينكه حكايت مفاهيم مفرد، قضايا و تصديقات را ذاتي آنها مي شمارد، آنها را در نحوه حكايت متفاوت مي داند.

 نسخه قابل چاپ