جزوات و مقالات فلسفی

عرفان زيباترين، لطيف ترين و هنري ترين نگاه به مذهب است. عارفان با نگاهي ذوقي و جمال شناسانه همه پديده هاي ديني و طبيعي را تاويل كرده اند و آرماني ترين و ذوقي ترين بازنمودها را ارايه داده اند.
يكي از پديده هاي بازنگريسته شده عرفاني كه شكلي آرماني، دلخواه و شورانگيز يافته، «مرگ» است. عارف - همانند ديگر انسان ها - در پي بي مرگي است. خارخار جاودانه زيستن، سوداي عشقي را در او برمي انگيزد كه در پيوند با معشوق هميشه زنده، و پيوسته ماندگار، خود به ماندگاري جاويد دست يابد. از اين رو، ستيز ناسازها را مي آغازد و با تلاشي بي وقفه و مشتاقانه نيمه افلاكي (روح) را از نيمه خاكي (تن) رها مي سازد تا به وصال معشوق دست يابد و جاودانه گردد.
اين نوشتار به واكاوي انديشه هاي عارفان در مورد مرگ و انواع آن مي پردازد. در رويارويي فنا (باور عرفان ايراني) با نيروانا (باور عرفان بودايي)، شاهكار انديشه عرفان ايراني را در تكامل بخشيدن به نيروانا، يعني رسيدن به هستي واقعي تبيين مي نمايد؛ آن گاه با نگاهي گذرا، چگونگي نمود انديشه فنا را در ادب و عرفان پارسي باز مي نماياند؛ و در بخشي ديگر به بررسي فنا به عنوان خاستگاه شطحيات عارفان مي پردازد.

 نسخه قابل چاپ