جزوات و مقالات فلسفی

در ابيات آغازين دفتر دوم مثنوي، تناقض و پراکندگي اي در ظاهر ابيات وجود دارد. اکثر شارحان مثنوي در شرح اين ابيات، به دليل اينکه مولوي نام حسام الدين را به ميان آورده، به تفسير تاريخي متوسل شده اند. اما اين تفسير تاريخي نه تنها نمي تواند آن تناقض را برطرف کند، به آن دامن هم مي زند. حال آنکه اگر نام حسام الدين را نه در معني ظاهري آن، بلکه در معني نمادين آن در نظر بگيريم، اين تناقض برطرف مي شود، گرچه ابهامي که در ابيات هست تا اندازه اي بر جا مي ماند. با توجه به شواهد و قرايني که در کلام مولانا يافت مي شود، يکي از معاني نمادين حسام الدين را مي توان جنبه معنوي مثنوي گرفت که اتفاقا با همين تاويل، تناقض مذکور رفع مي شود.

 نسخه قابل چاپ