جزوات و مقالات فلسفی

بهاالدين محمد، معروف به سلطان ولد، فرزند ارشد مولانا جلال الدين محمد بلخي، يکي از شخصيت هاي تاثيرگذاري بود که در حيات مولانا و پس از وفات او نقش مهمي در حوادث پيش آمده، به ويژه در تدوين آثار مولانا ايفا کرد. او از موقعيت ممتازي برخوردار بود به خصوص که در ميان اطرافيان مولانا تنها کسي است که از خود آثار مکتوب قابل توجهي به جا گذاشته است. شناخت و بررسي آرا و افکار او و نيز نقش او در روابط مولانا با ديگران (بزرگان، امرا، شيوخ و مريدان و ...) بي شک در مطالعات مولوي شناسي اهميت بسيار دارد. متاسفانه تاکنون به جز در مقدمه ولدنامه از استاد جلال الدين همايي، در هيچ اثر ديگري به طور مستقل، شخصيت و آثار و افکار سلطان ولد بررسي نشده است. در اين پژوهش، سعي بر اين بوده است که با گردآوري اطلاعات موجود درباره سلطان ولد، به خصوص از لابلاي آثار خود او، و نقش او به عنوان فرزند مولانا در زمان حيات پدر و به عنوان نخستين گردآورنده آثار مولانا و نيز به عنوان مهم ترين و اثرگذارترين شخصيت در شکل گيري طريقه مولويه، و دوام آن پس از مرگ پدر بررسي و حتي المقدور تحليل شود.

 نسخه قابل چاپ