جزوات و مقالات فلسفی

داستان خضر و اسکندر، و افسانه آب حيات يکي از نکته هايي است که در شعر و ادب، تاريخ، تفسير و متون عرفاني، بازتاب بسيار داشته و درباره آن ها از حقيقت تا افسانه و اسطوره، چيزهايي بسيار گفته شده است. در اين گفتار نخست پيشينه آب حيات و چشمه زندگي را که رمزي است از آرزوي جاودانگي و بي مرگي، در اسطوره هاي ايران، مصر، بين النهرين و ... پي گرفته ايم، سپس داستان خضر و اسکندر را بويژه در متون ادبي و تفسيري دنبال کرده ايم و نشان داده ايم که داستان هاي اينان از چه زماني و در چه کتاب هايي و چگونه آمده است. در ضمن ماجراهاي اين دو را با برخي از اسطوره ها مانند اسطوره گيل گمش، نيز با روايت هايي از کتاب مقدس مقايسه کرده ايم. سپس به برداشت ها و تاويل هايي که از آب حيات و خضر شده پرداخته ايم. از استفاده هاي ادبي به صورت تشبيه و استعاره گرفته تا استفاده هاي نمادين و سمبليک عرفاني و ديني. و در ضمن توضيح اين که خضر در متون نمادين و عرفاني نقش منجي، راهنما و مرشد دارد، با جست و جويي در آثار منظوم و منثور عرفاني، گزارش هايي آورده ايم درباره برخي از کساني چون محيي الدين عربي، سنايي و ... که با خضر ديدار داشته اند و يا از دست او خرقه پوشيده اند.

 نسخه قابل چاپ