جزوات و مقالات فلسفی

جريده برداري و سقايي از آيين هاي عزاداري در ايام محرم است كه پايه گذار آن قلندريه و اهل فتوت بوده اند. منابع تاريخي از رواج اين آيين ها در ميان اهل فتوت در دوره ايلخاني و سپس صفويه خبر مي دهند. در فتوت نامه هاي موجود از اين آيين ها گزارش هايي در دست است که نشان مي دهد اين آيين ها در ايام محرم در ميان طريقت هاي صوفي به ويژه قلندران به هنگام عزاداري اجرا مي شده، و رواج عام در ميان دسته هاي عزادار نداشته است. اين آيين ها به تدريج به مثابه آيين هاي شيعي مورد توجه قرار گرفت و بن مايه صوفيانه آن به فراموشي سپرده شد، و از دوره قاجار و پهلوي از انحصار دراويش و قلندران خارج گشت و رواج عام يافت. با اين اوصاف، هنوز صبغه و سابقه صوفيانه آن قابل شناسايي است. سقايي ذکر مصائب وارده بر عترت رسول خدا به ويژه امام حسين (ع) و يارانش به صورت نوحه سرايي دسته جمعي و هماهنگ بدون سينه زني و زنجيرزني و سنج و طبل زني است.
جريده، علم مخصوصي است كه آن را در مقابل تكيه و حسينيه نصب مي كردند، و در پيشاپيش دسته هاي عزادار حركت مي دادند. اسناد قابل اطميناني در دست است كه نشان مي دهد در اواخر دوره قاجار در شهرهايي مانند كاشان هنوز جريده برداري مخصوص دسته هاي قلندران بوده، و حمل آن مستلزم اجازه باباي قلندران بوده است.

 نسخه قابل چاپ