جزوات و مقالات فلسفی

يکي از عارفان بزرگ ولي گمنان مانده قرن چهارم نيشابور، ابوالعباس زوزني است. در کتب مشهور عرفاني، تنها در رساله قشيريه حکايتي از او نقل شده است و ديگر هيچ. از همين حکايت بر مي آيد که زوزني عارف بزرگي بوده است و از مشايخ ابوعلي دقاق. در اين مقاله، با جستجو در کتاب هايي چون تاريخ نيشابور حاکم و تاريخ الاسلام ذهبي، اطلاعاتي درباره نام و نسب زوزني، مشايخ او، شاگردان او، سفرهاي علمي او، گورجاي او و ... به دست داده شده است و بدين گونه چهره گمنام مانده او تا اندازه اي معرفي گرديده است. در پايان نيز با جستجو در يک مجموعه خطي (مجالس مرعشي) و کتابي با نام علم القلوب - که به غلط به نام ابوطالب مکي چاپ شده - شماري از سخنان ابوالعباس زوزني که همه حکمت آميز است و نشان از مقام علمي و عرفاني گوينده دارد، گردآوري شده است. در ميان مقاله نيز، به مناسبت درباره زادگاه زوزني – زوزن - و موقعيت تاريخي و جغرافيايي آن سخن به ميان آمده است. چنان که زير عنوان زوزنيات يک مجموعه خطي از آثار ادبا و شعراي زوزن به خط کاتبي زوزني، موجود در کتابخانه احمد ثالث ترکيه، معرفي شده است.

 نسخه قابل چاپ