جزوات و مقالات فلسفی

«خود اصلاحي (self-repair) «فرايندي است که گوينده مشکلي را در «واحد ساختاري نوبت»خويش تشخيص مي دهد و درصدد اصلاح آن برمي آيد. اينکه چه مقدار به عقب برمي گردد تا اقدام به اصلاح کند، از زباني به زبان ديگر متفاوت است. در اين مقاله اين سوال مطرح است که آيا در عملکردهاي خود اصلاحي محاوره زبان فارسي، ارتباطي بين سازه تحت ساخت و ميزان «قلمرو بازيابي (scope of recycling) «وجود دارد. دادگان محاوره زبان فارسي نشان مي دهد که 89.8% «قسمت هاي نيازمند اصلاح (repaired segments) «از سازه هاي واحد (کلي يا جزئي) و 10.2% از ترکيب سازه هاي بندي تشکيل مي شود. اگرچه انواع مختلف سازه ها (نهاد، فعل، مفعول و...) از نظر تعداد رخدادشان در«قسمت هاي نيازمند اصلاح» به صورت کلي يا جزئي و همچنين ترکيبي، متفاوت اند؛ اما ارتباطي بين سازه تحت ساخت و «قلمرو بازيابي» يافت نشد.

 نسخه قابل چاپ