جزوات و مقالات فلسفی

سوررئاليسم با بزرگ ترين هدفش - رسيدن به حقيقت برتر و فراواقعيت از طريق امور ذهني و روحي، غيرمادي و غيرعيني - پديده اي است که در اروپا سابقه اي بيش از يک قرن ندارد. اصول و برنامه هاي سوررئاليسم از جمله عقل گريزي و نگارش خودکار - که دستاوردهاي آن ها به عنوان پيک و پيام ناخودآگاه و حقيقت مطلق مطرح مي شود - به شکلي بسيار کامل و گسترده، هرچند با تفاوت هايي عميق و اساسي، در ادبيات عرفاني قابل مشاهده است. عرفاي ايراني در جذبات و حالات بيخودي، گفته ها و نوشته هايي از خود به جا گذاشته اند که ميزان دخالت عقل و اراده در صدور آن ها اغلب هيچ يا ناچيز است. اين سخنان که به «شطحيات» معروف اند، در آثار عرفاي بزرگي چون بها ولد، مولوي و شمس وجود دارند که مي توانند منبعي غني از متون سوررئاليستي قلمداد شوند.