جزوات و مقالات فلسفی

مقاله حاضر از منظر شخصيت پردازي و تکوين شخصيت قهرمان، به بررسي تذکره الاولياي عطار نيشابوري مي پردازد و به عنوان نمونه، چهار روايت از اين متن (ابراهيم ادهم، حسن بصري، بايزيد بسطامي و حلاج) را براي بررسي برگزيده است. در اين بررسي که بر اساس نظريه نورتروپ فراي انجام شده است، ذکر مي شود که الگوي قهرمان در تذکره الاوليا به الگوي قهرمان در گونه ادبي رمانس نزديک است و همان گونه که در رمانس، قهرمان صورت دگرگوني يافته حکايت هاي اساطيري است، قهرمانان تذکره (عارفان) نيز صورتي از قهرمانان متون مرجع هستند که در صدر اين متون مرجع، قصه هاي قرآني قرار دارند. بنابراين، قهرمان همان خط سير روايي را طي مي کند که پيش تر در شيوه روايي قرآن وجود داشته است. اين تاثيرپذيري سبب شده است که حکايت هاي موجود در تذکره الاوليا، فارغ از سنديت تاريخي آنها، از ميزان باورپذيري بيشتري برخوردار باشند و حجيت روايي متن نيز برخاسته از آن باشد.

 نسخه قابل چاپ