جزوات و مقالات فلسفی

اگرچه تاثير زبان عربي بر زبان فارسي زياد بوده است ولي بايد دانست که اين تاثيرات بيشتر در حوزه ورود لغات بوده و به ندرت در حوزه نحو يا دستور اين گونه تاثيرپذيري رخ داده است. سال هاست که دو نمونه از اين تاثيرپذيري هاي نحوي بر دستورنويسان بديهي فرض شده است: يکي ساختمان «مضاف + صفت + مضاف اليه»، در عباراتي چون «پسران وزير ناقص عقل» و ديگري استفاده فراوان از تاي تانيث در انتهاي برخي صفات مانند «کارهاي لازمه». اين پژوهش در پي آن است که نشان دهد اين دو نمونه، ارتباطي به تاثر از زبان عربي ندارد و از ساختمان هاي دستوري زبان فارسي است.