جزوات و مقالات فلسفی

تنوع آراي پيرامون مساله نفس الامر در فلسفه اسلامي، به نوع رويارويي هر فيلسوف با معضلات نظريه مطابقت در تبيين صدق برخي قضايا باز مي گردد. همچنين، معناي نفس الامر به دليل ناکارآمدي و يا ورود برخي پيش فرضهاي هستي شناسانه - بويژه بعد از طرح اصالت وجود - تفاسير گوناگوني را برتافته که يکي از برداشتهاي اخير آن از سوي علامه طباطبايي عرضه شده است. وي با ترسيم مکانيزم عقل در توسع ثبوت و تحقق، تئوري مطابقت در تصديقات نفس الامري را تاييد و تقويت نموده، «نفس الامر» را به ظرف ثبوت مطلق - اعم از وجود، ماهيت و معقولات ثاني - معنا مي کند و برخي از برداشتهاي پيشين، از جمله: تفسير نفس الامر به نفس الشيء و عالم امر را به چالش مي کشد.
در اين مقاله، علاوه بر تحليل کامل ظرايف نظريه علامه، با نگرشي بر تمام کلمات وي، به تبيين مبناي وي در پرداخت اين نظريه؛ يعني اصالت الوجود پرداخته شده و ميزان کارآمدي آن در حل مشکلات ظاهري التزام به اصالت الوجود در تبيين صدق قضاياي ماهوي و عدمي، موفقيت آميز گزارش شده است و در ضمن سنجش نقدهاي مربوط به مساله، موجبات اين نقدها، غفلت از مباني وجودشناختي علامه در بحث و نوع مواجهه وي با مساله ارزيابي گرديده است.

 نسخه قابل چاپ