جزوات و مقالات فلسفی

خواجه نصيرالدين طوسي (يکي از بزرگترين منطق دانان در تاريخ جهان اسلام) در کتاب اساس الاقتباس تحليلي از گزاره هاي شرطيه متصله دارد که به تحليل هاي منطق هاي سه ارزشي از گزاره هاي شرطي شبيه است. بنابراين، اين پرسش پيش مي آيد که آيا خواجه نصيرالدين طوسي به ارزش سومي براي جمله ها قايل بوده است يا خير؟ در اين مقاله، ما با بررسي نظر خواجه و همچنين شاگردان او و مقايسه اين نظرات با نظرات منطق دانان سه ارزشي، نشان مي دهيم که خواجه به ارزش سومي غير از صدق و کذب معتقد نبوده است. همچنين نشان مي دهيم که در تحليل خواجه از شرطي هاي متصل کلمه «صدق» نه به معناي عام صدق، بلکه به معناي صدق در گزاره هاي تحليلي و کلمه «کذب» نه به معناي عام کذب، بلکه به معناي کذب در گزاره هاي تحليلي به کار رفته است. بنابراين، در نزد خواجه کلمه «صدق» بين صدق به معناي عام آن و صدق تحليلي و «کذب» بين کذب به معناي عام آن و کذب تحليلي مشترک لفظي است.

 نسخه قابل چاپ