جزوات و مقالات فلسفی

مساله لذت از مسايل درازعمر، سترگ، تاثيرگذار، و در عين حال، مناقشه انگيز در طول تاريخ بشري بوده است و از ديرزمان تاكنون توجه مكاتب مختلف فلسفي ـ اخلاقي و همچنين اديان الاهي و غيرالاهي، به صورت سلبي يا ثبوتي، بدان معطوف بوده است. گرچه ابن سينا در تعريف لذت از حكيمان سلف تاثير پذيرفته، مقلد محض آن ها نبوده است. او دو تعريف براي لذت ارايه مي دهد كه تعريف دوم كامل تر از تعريف نخستين است. او براي تكميل تعريف اش به امور ايجابي و سلبي توجه مي كند. بوعلي از يك حيثيت در گام نخست، لذات را به حسي، عقلي و شهودي منقسم مي سازد و برخلاف تصور عامه و برخي لذت گرايان مدعي است كه لذات حسي باطني برتر از لذات حسي ظاهري، و لذات عقلي و شهودي برتر از هر دوقسم لذات حسي اند و دلايلي براي به كرسي نشاندن اين مدعا بيان مي دارد. او از جهات ديگر لذات را به دنيوي (ناپايدار) و اخروي (ابدي)، جسماني و روحاني تقسيم مي کند، و لذات اخروي و روحاني را بر لذات دنيوي و جسماني ترجيح مي دهد و همچنين بر اين باور است كه لذت امري تشكيكي و ذومراتب است و براي آن مراتب پنج گانه اي ذكر مي كند.

 نسخه قابل چاپ