جزوات و مقالات فلسفی

ارسطو در مواردي موضوع فلسفه اولي را موجود نامتحرك يا خدا دانسته و در موارد متعدد ديگر موضوع آن را موجود بما هو موجود شمرده است. آيا اين دو موضع، دو باور ارسطويي اصيل بوده و با هم قابل جمع اند يا بايد دو موضع متناقض تلقي گردند كه ارسطو از اولي به دومي عدول کرده است؟ ثمره فرض عدول به موضع دوم اين است كه خدا را نمي توان «وجود» خواند و، در نتيجه، مابعدالطبيعه و الاهيات دو دانش مستقل مي شوند، درحالي که بنا به فرض عدم عدول، يعني بنا بر موضع نخست، مابعدالطبيعه همان الاهيات خواهد بود. راه هايي كه در اين جا براي حل مساله مورد استفاده قرار مي گيرند از اين قرارند. تحقيق مساله از منظر حكمت يا دانش مورد جستجو كه خود حاوي دو راه جداگانه خواهد بود، سپس تحقيق بر مبناي معاني «وجود» نيز ادامه مي يابد، تا سرانجام نتيجه تحقيق از اين راه هاي گوناگون با يکديگر مقايسه شود.

 نسخه قابل چاپ