جزوات و مقالات فلسفی

اميرمومنان علي بن ابيطالب (ع) از صدر اسلام تاکنون به دروازه شهر علم نبوي مشهور است، نگاه و بيان ايشان نسبت به قرآن کريم همواره مرجع مفسران و محققان بوده است. در اين زمينه، يکي از رابطه هاي عميق نهج البلاغه با قرآن، تعليل آيات قرآن در کلام علوي است. حضرت در قسمت هايي از نهج البلاغه به تعليل آيات پرداخته و علل و چرايي کلام الهي را در قرآن مجيد بيان مي دارد. در واقع، مي توان در نهج البلاغه پاسخ عقلي و حکمي برخي از آيات الهي را دريافت نمود و از فلسفه آن مطلع شد. از جمله آنها تعليل فلسفي و عقلي مفهوم آيه شريفه «سبحان اله عما يصفون» است که حضرت دلايل ناتواني انسان را از توصيف حقيقت باري تعالي بيان مي دارد. اين نوشتار سعي دارد، دو برهان منطقي قياسي و عقلي فلسفي امام علي (ع) را در «سبوحيت الهي در توصيف» و چرايي و چگونگي آنرا نشان دهد.

 نسخه قابل چاپ