جزوات و مقالات فلسفی

يکي از مسايلي که جزء بنيادين حکمت محسوب مي شود چگونگي فهم مابعدالطبيعه است. مساله اين است که چگونه و با چه وسيله اي مي توان به فهم مابعد الطبيعه نايل شد؟ ارسطو و فيلسوفان مشائي روش برهاني و عقل را راه  حل مساله  مي دانند. اما سهروردي در کنار برهان، از کشف و تأله سخن به ميان مي آورد و از همين جا روش شناسي او متفاوت از روش شناسي فيلسوفان متقدم وي مي شود. تأله و کشف راه مشاهده عالم غيرجسماني است که مي تواند با لباس برهان و استدلال به ميدان مفاهمه آورده شود.
مابعدالطبيعه سهروردي مابعدالطبيعه اي است که مفاهيم و تصورات حسي، خيالي و عقلي به کار رفته در آن ابتدا با انواع تأله و کشفي که وي مي گويد به دست مي آيد و سپس به صورت مبرهن در گزاره هاي فلسفي و حکمي به کار مي رود. اين متافيزيک پژوهي سهروردي در فلسفه او مستلزم روش شناسي خاصي است که در اين مقاله بدان پرداخته مي شود؛ روش شناسي اي که در آن سخن از تأله و کشف است به عنوان طريقي جديد براي فهم مابعدالطبيعه و به ويژه بخشي از آن که ماوراالطبيعه ناميده مي شود. اين روش شناسي همچنين بهره مند از زبان رمزي و نماديني است که ظرفيت معاني فلسفي را دوچندان مي کند و نشان مي دهد که زبان رسمي فلسفي در نشان دادن ماهيت اشياء، فهم مابعدالطبيعه و ... ناتوان است.

 نسخه قابل چاپ