جزوات و مقالات فلسفی

حکماي مسلمان در علم شناسي فلسفي ـ منطقي موضوع علم را عبارت از چيزي مي دانند که در آن علم، پيرامون عوارض ذاتي آن بحث مي شود. دغدغه حکما از ارايه اين تعريف انسجام بخشي به مسايل يک علم، تمايز علوم از يکديگر و ارايه ملاکي براي طبقه بندي علوم بوده است. موضوع علم معيار تقدم و تاخر بالذات و پيشي و پسي از حيث شرافت و استحکام نيز تلقي شده است. بحث تعريف موضوع علم و نقش آن ريشه در آثار ارسطو دارد و نزد فارابي به مرتبه اي از کمال مي رسد. اما اوج توسعه و انسجام آن در فلسفه ابن سينا حاصل شده است. ابن رشد بي توجهي عامدانه و موکدي به دستاوردهاي شيخ الرئيس نشان مي دهد؛ ولي اين الگوي علم شناسي سينوي بود که تاثير خود را بر بسياري از دانشمندان مسلمان با دو روي آورد فلسفي ـ منطقي و رئوس ثمانيه به جا گذارد.

 نسخه قابل چاپ