جزوات و مقالات فلسفی

بر اساس دلايل ابن سينا منظور ارسطو از «موجود» در موضوع فلسفه «موجود از حيث وجود» بوده است. يکي از جنبه هاي اهميت اين تفسير، فراهم ساختن مجال طرح مسايلي چون وجود و ماهيت و واجب و ممکن در فلسفه است. از سوي ديگر ابن سينا به تحليل مفهومي وجود بيش از ارسطو توجه کرده و عمدتا بحث از وجود را، با طرح مساله بي واسطه معناي آن آغاز مي کند. وي اصولا در مباحث فلسفي، صرفا به موجود انضمامي نظر ندارد، بلکه به نظر مي رسد هستي را در اصل و حقيقت خود، داراي وسعتي غيرقابل تقييد مي بيند که عين و ذهن، هر دو را دربر مي گيرد. وي در همان اوايل مباحث وجود، از سويي به مفهوم شي و ملازمت آن با مفهوم وجود و از سوي ديگر به نوعي تمايز هستي شناسانه ميان ماهيت و وجود توجه کرده است. اين بررسي ها نشان مي دهد روش ابن سينا در هستي شناسي از جهاتي با روش ارسطو تفاوت دارد. وي از روش تحليل مفهومي بيش از ارسطو استفاده مي کند اما از سوي ديگر، مسايلي چون صدق و وجوب را، که در ارسطو بيشتر وجهه منطقي دارند، از جنبه هستي شناسانه آن نيز مورد واکاوي قرار مي دهد. يعني گويي ابن سينا در هستي شناسي خود، دايما از عين به ذهن در تردد است.
به اين ترتيب حکمت سينوي زمينه ظهور دو معناي تشکيک وجود و امکان فقري، را فراهم کرده است.

 نسخه قابل چاپ