جزوات و مقالات فلسفی

آگاهي از تاريخ در علوم به طور عام، و در فلسفه به طور خاص، امري ضروري به نظر مي رسد. زيرا با نگاه تاريخي به مباحث فلسفي نه تنها تکوين و سير تطور آنها روشن شده و راه براي پيمودن ادامه مسير همواره مي گردد؛ بلکه قسمت عمده فلسفه همان تاريخ آن است و اين امر، برخلاف فلاسفه مغرب زمين، در بين مسلمانان اندکي مورد غفلت قرار گرفته است و به نظر مي رسد يکي از دلايل آن طرز تلقي اي است که حکماي مسلمان از فلسفه دارند.
در اين مقاله سعي کرده ايم با روش اسناد و تحليل ميزان توجه دو فيلسوف مسلمان يعني صدرالمتالهين و علامه طباطبايي را به مباحث تاريخي فلسفه نشان داده و بيان کنيم که عقيده به حکمت نبوي، تاثير خود را در نحوه مواجهه اين دو فيلسوف با مباحث تاريخي نشان داده است؛ به طوري که علي رغم توجه صدرالمتالهين به آراي گذشتگان خود و بررسي عميق آن مباحث، در طرح و انتساب آرا به اشخاص و مکتب هاي مختلف، گاهي مصاب نبوده است و در اين ميان علامه طباطبايي بيش از وي در معرض نقد قرار دارد.

 نسخه قابل چاپ