جزوات و مقالات فلسفی

از نگاه فيلسوفان و مفسران آثار افلاطون، مثل اموري کلي است که معرفت ما از آنها به صورت تعريف هاي عام عرضه مي گردد. در راس آن فيلسوفان، ارسطو جاي دارد. وي در آثار خويش، مثل افلاطوني را تحت نام کليات معرفي و نقد مي نمايد.
اين نوشته مي کوشد تا با نقل سخنان افلاطون در محاوره مهماني، به نوعي بازنگري و بازنمايي از متن افلاطون دست يازد. اين بازخواني اساسا بيشتر از آنکه تفسير باشد، از نو ديدن آن چيزي است که شايد خوب ديد نشده است. ضمن بحث نشان داده مي شود که افلاطون طي سلوک زيبايي شناسي، مرحله درک تدريجي زيبايي مشترک و کلي را از مرحله مشاهده ناگهاني مثال زيبايي تفکيک مي نمايد. و از آنجا که به زعم افلاطون هر نوع از شناخت، متعلق خاص خود را دارد، نتيجه قرائت تازه اي است از سنتي کهن: افلاطون مثال زيبايي را از مفهوم کلي زيبايي جدا مي کند و بدين ترتيب، مثال زيبايي غير از مفهوم کلي زيبايي است.

 نسخه قابل چاپ