جزوات و مقالات فلسفی

اگر چه پرسش از قلمرو دين و انتظار بشر از آن متعلق به دوران معاصر است اما ريشه هاي آن را مي توان در آراي متفکران مسلمان متقدم واکاوي نمود. با نگاهي به آراي دو متفکر جريان ساز در جهان اسلام، يعني ابن سينا و غزالي، رويکردهايي متفاوت در تبيين وجه نياز آدمي به دين آشکار مي گردد. در حالي که ابن سينا در تحليل فلسفي خود بيشتر بر جنبه هاي حقوقي و کارکردهاي اجتماعي دين تاکيد مي کند، تمرکز غزالي بر ابعاد معنوي و اخلاقي دين بيشتر است. البته اين سخن به معناي ناديده گرفتن وجه معنوي دين از سوي ابن سينا و نيز حذف وجه اجتماعي دين نزد غزالي نيست، اما در يک نگاه کلان تر مي توان تحليل ابن سينا از دين را به مدل جمع گرايانه دنيانگر، و تحليل غزالي از دين را به مدل فرد گرايانه آخرت نگر نزديک تر دانست.