پاسخ به:جزوات و مقالات فلسفی
سه شنبه 5 اردیبهشت 1391 10:02 AM
4 : پژوهشنامه فلسفه دين (نامه حكمت) بهار و تابستان 1390; 9(1 (پياپي 17)):71-94. |
اصل سنخيت از ديدگاه فخر رازي و خواجه طوسي |
حسيني شاهرودي سيدمرتضي*,استثنايي فاطمه |
* گروه فلسفه و کلام اسلامي، دانشگاه فردوسي |
فخر رازي سنخيت ميان خداي متعال و مخلوقات را به دليل اشتراک ميان واجب الوجود و ممکن الوجود و محدود شدن قدرت الهي انکار مي کند و آن را با مقام تنزيه خداي متعال در تعارض مي داند، ولي خواجه طوسي در آثار فلسفي خود، به دفاع از قاعده «الواحد» بر مبناي اصل سنخيت پرداخته و اعتقاد به اصل سنخيت، به خوبي از عبارات وي برداشت مي شود. اما او در نگاه عرفاني خود، به گونه ديگري درباره قاعده «الواحد» سخن مي گويد و معتقد است تبيين کثرت هاي جهان و ارتباط آن ها با خداي متعال و پرسش از سنخيت ميان آن ها، فرع بر صدور حقيقي کثرت ها از خداوند است، و در اين باره، هر کسي از ظن خود آن مي گويد که شايسته خود اوست، نه شايسته خداي متعال. |
كليد واژه: علت، معلول، سنخيت، قاعده الواحد، نصيرالدين طوسي، فخر رازي |
نسخه قابل چاپ |