جزوات و مقالات فلسفی

ديدگاه مولانا جلال الدين بلخي درباره مساله امکان و چگونگي شناخت خدا به دليل برخورداري وي از ميراث متنوع مشربهاي کلامي، فلسفي و عرفاني پيشينيان اهميت دارد. دو ايستار به ظاهر متخالف در آثار وي قابل رويت است: ناتواني عقل در شناخت خدا و امکان شناخت خدا براي بشر. تحليل آرا وي در هر دو ايستار نشان مي دهد که عقل استدلال گر بشر از شناخت ذات و صفات خدا عاجز است اما آثار خداوند به ويژه اوامر و نواهي خداوند واسطه اي است که تجربه بشر را از حضور خداوند تسهيل مي کند. به همين دليل وي مواجهه بشر با اوامر و نواهي الهي را مورد تحليل و مداقه قرار مي دهد. چنين مواجهه اي بر گونه خاصي از تجارب ديني رايج در فرهنگ اسلامي مبتني است. تحليل مولوي در پرتو مقايسه با ديدگاه تيليخ در تحليل گونه هاي دينداري و واسطه تجارب ديني ابعاد خود را نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ