جزوات و مقالات فلسفی

حل تعارض اخلاقي، مستلزم تصميم گيري است. از اين رو، هرگونه شيوه پيشنهادي براي حل تعارض اخلاقي، در حيطه عقلانيت عملي مي گنجد. عقلانيت عملي بر عقلانيت نظري مبتني است. عقلانيت عملي و نظري، دو رويکرد واقع گروانه و ايده آل گروانه را دارد. رويکرد هاي ايده آل گروانه در عقلانيت نظري، در پي دستور عمل هاي معرفتي، يقين بمعني الاخص را طلب مي کنند و در عقلانيت عملي، بهترين انتخاب ممکن را خواهانند. با وجود اين رويکردهاي ايده آل گروانه به چندين گونه مشکل برمي خورند. با قدم نهادن به رويکردهاي واقع گروانه به دو حقيقت ره مي يابيم. نخست آن که هر وضعيت، يک امر منفرد و هر شخص داراي ويژگي هاي خاص معرفتي است و لذا امکان ارايه شيوه هاي حل تعارض کلي و تعميم پذير حتي در حيطه خاص وجود ندارد؛ دوم آن که پذيرش دسته اي از گزاره ها، امري ارادي است (اراده گروي غير مستقيم) و لذا محيط ادراکي و باورهاي قبلي فرد در پذيرش باور و تعميم سازي هاي مبتني بر آن نقش دارند. با توجه به تاکيد فراوان دين بر آموزه هاي اخلاقي، آموزش هاي ديني از طريق الگو هاي عملي (اخلاق فضيلت محور) تاثير بسيار مثبتي در حل تعارض هاي اخلاقي مي تواند داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ