جزوات و مقالات فلسفی

يکي از مباحث مهم فلسفي و کلامي بحث سعادت و شقاوت است. لذا شايسته است دانسته شود که سعادت چيست. لذت، حکمت، خير و علم است يا چيزي کاملتر و دربردانده همه اينها. سعادت غايت مطلق و مطلوب نهايي انسان است. سعادت همان چيزي است که انسانها دانسته، يا ندانسته در پي آن هستند. و بينش ها و گرايشهاي اصيل انساني آن را تاييد مي کند.
سعادت چيزي است که با هدف خلقت و کمال نهايي انسان هماهنگي دارد.
بنابراين سعادتمند کسي است که در مسير الي اله و کمال مطلق گام بر مي دارد.
در اين مقاله نخست به معناي لغوي و مفهوم اصطلاحي سعادت و شقاوت پرداخته شده و سپس ديدگاه صدرالمتالهين در حکمت متعاليه و علامه طباطبايي در الميزان بيان شده است و در ضمن به سوالاتي از اين دست که آيا سعادت از امور حقيقي و مطلق است يا اعتباري و نسبي؟ سعادت امري ذاتي است يا اکتسابي؟ امري دنيايي است يا آخرتي و يا دنيايي - آخرتي؟ آرماني يا دست يافتني و... پاسخ داده شده است.

 نسخه قابل چاپ