جزوات و مقالات فلسفی

متافيزيك توصيفي استراوسن، همانند رئاليسم تجربي كانت، با توصيف ساختار واقعي انديشه ما از جهان، به تعيين محدوديت هاي شناخت تجربي ما از جهان مي پردازد. در اين صورت، ايدئاليسم استعلايي كانت همچون اموزه نا منسجمي مي ماند كه گرويدن به ان به معناي باز گشت مجدد به شكاكيتي است كه فلسفه انتقادي خواهان حل ان بود. مطابق نظر استراوسن، كافي است فقط درباره حد، فكر كنيم و نه اينكه همانند اموزه ايدئاليسم استعلايي كانت به هر دو طرف حد فكر كنيم، چرا كه انديشيدن درباره هر دوطرف حد منجر به پيدايش پارادوكس تعيين حد مي گردد. اما ايا متافيزيك توصيفي او مي تواند محدوديت هاي شناخت ما را توصيف كند بدون اينكه به هر دوطرف حد فكر كند؟ ظاهرا او به هنگام توصيف محدوديت شناخت ما? زبان باور را اتخاذ كرده و ما را مقيد به نوعي الزام متافيزيكي مي كند كه مخالف با طرح كلي متافيزيك توصيفي اش است. به اين ترتيب? او نيز مرتكب همان پارادوكسي مي شود كه انرا در كانت كشف كرده بود. به نظر مي رسد تفكر درباره حد اصولا پارادوكسيكال است و ما نمي توانيم بر اساس ان شكاكيت را حل كنيم. در نتيجه راه براي مطالعات اتي در متافيزيك همواره باز است.

 نسخه قابل چاپ