جزوات و مقالات فلسفی

تاريخ کهن و ديرپاي حکمت و حکيمان نامدار ملل واقوام، بويژه يونان، از ابعاد مختلف ظرفيت بحث و تعمق و تحقيق و پژوهش دارد. يکي از آن ابعاد، ادعاي پيامبر بودن آنان و يا دست کم منشا و حياني داشتن نظرها، ايده ها و دانشهاي آنان است.
در اين مقاله، اين موضوع با تکيه برآرا سهروردي و صدر المتا لهين مورد بررسي شده است. آن هم از اين جهت که به نظر مي رسد اين دو بزرگوار بيش از ديگران بدين موضوع پرداخته اند و تصريحات و نصوص متعددي در اين بحث از آنان باقي مانده است. البته در کنار ظواهر و احيانا نصوصي از قرآن و روايات در اين بحث، نظرات و سخنان برخي ديگر از بزرگان متقدم و متاخر نيز آورده شده و نهايتا احتمال پيامبر بودن برخي حکيمان بزرگ، يا دست کم منشا و حياني داشتن بسياري از نظرات و دانشهاي آنان تقويت شده و بر اشتراک تمامي فرهنگها در روند تکاملي علوم و معارف انساني و آموزه ها و هدايتهاي نظري و عملي تاريخ بشر، نيز بر اين که قافله علم و دانش بشري از نخستين پيامبر، حضرت آدم (ع) آغاز گشته و در مسير صعب و طولاني و پر فراز و نشيب خود توسط آخرين ولي معصوم، حضرت مهدي (ع) به کمال نهايي حود خواهد رسيد، تا کيد شده است. حاصل و ثمره اين بحث، مي تواند برون رفت از تنگ نظري و انحصار فرهنگي و تکريم و تقديس ميراث مشترک دانش بشري باشد و به ديگر سخن، رويکرد فرهنگي و معرفتي و ديني ما با انسانهاي ديگر، تا ممکن است و در تضاد و تعارض با ضروريات فرهنگي و اعتقادي ما نيست، بايد رويکردي ايجابي و مثبت باشد و تعامل و همکاري فرهنگي و بهره بردن ازدستاوردهاي دانش و معارف يکديگر را از اولويتهاي خود بدانيم. اصل بر خوشبيني و خوش نفسي باشد مگر آن که خلاف آن ثابت شود نه بر عکس

 نسخه قابل چاپ