جزوات و مقالات فلسفی

قاضي سعيد قمي از معدود متفکران شيعي است که به شدت با اتصاف ذات خداوند به اسما و صفات مخالفت ورزيده و بدين ترتيب به سمت تنزيه محض خداوند کشيده شده است. وي با تاکيد بر تباين خداوند و مخلوقات و نفي هر گونه سنخيتي ميان آنها و با برداشتي عرفي و لغوي از معناي اسم و صفت به تبيين مدعاي خود پرداخته است. اين عارف متأله، ديدگاه خود را مقتضاي تبعيت از پيامبران الاهي (ع) و احاديث و روايات ائمه اطهار (ع) قلمداد کرده و با ادله عقلي و نقلي بسياري به اثبات آن پرداخته است. در نظر وي عاقلان، عالمان، پيامبران الاهي و معصومين (ع) جهت رعايت حال عوام مردم صفاتي را بر خداوند اطلاق کرده اند و گرنه خداوند در واقع و نفس الامر از هر صفتي منزه است. در مقاله حاضر با رويکردي نقادانه به بررسي و تبيين ديدگاه قاضي سعيد در نفي اسما و صفات از ذات خداوند پرداخته و نشان داده ايم که اين ديدگاه نه تنها مخالف عقل است بلکه با نقل نيز ناسازگار است.

 نسخه قابل چاپ