جزوات و مقالات فلسفی

با ظهور منطق صوري جديد و پيشرفت در متمايز کردن صورت از ماده، مواردي از خلط صورت با ماده در منطق قديم آشکار شده است. عده اي معتقدند اين خلط در قاعده عکس مستوي که از قواعد صوري بسيار مهم است و در اثبات بسياري از ديگر قواعد صوري هم به کار مي رود، وجود دارد؛ چون در مواردي از اعمال قاعده عکس مستوي، استنتاج وجودي از شرطي صورت مي گيرد و اصل صادق، اما عکس کاذب است. علت اينکه پيشينيان آن را معتبر مي پنداشته اند، خلط ماده و صورت بوده است.
در اين مقاله به اشکالي مي پردازيم که منطقدانان متاخر بر قاعده عکس مستوي گرفته اند. مباني نظري اين اشکال را توضيح مي دهيم و آنگاه به تفاوت هاي منطق قديم و جديد در پيش فرض ها، اصول موضوعه و قواعد استنتاج مي پردازيم که غفلت از آنها سبب بروز اين اشکال شده است. سپس براي مثال هاي نقضي که در رد قاعده عکس مستوي آورده اند پاسخ هايي پيشنهاد مي کنيم. در پايان به بحث وجودي بودن قضيه جزييه مي پردازيم و سر آن را در منطق جديد و قديم مي کاويم.

 نسخه قابل چاپ