دانلود کتب، جزوات و مقالات شیمی

در فرآيند سنتز غشاي زئوليتي يکي از مهمترين مراحل، بذردار کردن پايه به منظور نشاندن لايه زئوليتي روي آن است که به طور معمول به وسيله سه روش مالشي، غوطه وري و الکتروفورز انجام مي پذيرد. در اين پژوهش براي بررسي و مقايسه اين روش ها، پايه هاي آلفا آلومينا با دو روش مالشي و غوطه وري در سوسپانسيون دانه نشاني شده و سپس با استفاده از روش هيدروترمال و در دماي 180 درجه سانتي گراد به منظور تهيه غشاي زئوليتي تحت عمليات حرارتي قرار گرفتند و سرانجام تاثير اين سه روش بر روي عملکرد غشاي با استفاده از تراوش تبخيري ايزومرهاي زايلن بررسي شد. به اين دليل از ايزومرهاي زايلن براي ارزيابي عملکردي غشاهاي سنتزي استفاده شد که اندازه منافذ غشاي زئوليتي ZSM-5 (با قطري در حدود 0.54 nm) با قطرهاي سنتيکي مولکول هاي زايلن که براي پارازايلن برابر 0.58 nm و براي متازايلن و اورتوزايلن برابر با 0.68 nm است يکسان و مشابه مي باشد. پارازايلن به علت اندازه مولکولي کوچکتر نسبت به دو ايزومر ديگر و در حداندازه منافذ غشا مي تواند به راحتي در منافذ زئوليت جذب سطحي شده و نفوذ نمايد و اين خود مي تواند مقياس مناسبي براي ارزيابي سنتز انجام گرفته محسوب شود.
بنا بر نتيجه هاي به دست آمده، غشايي که از روش غوطه وري براي دانه گذاري پايه آن استفاده شد با داشتن ضريب جداسازي 2.66 بهترين عملکرد را نسبت به دو غشا ديگر از خود نشان داد.

 نسخه قابل چاپ